امروزِ دیروز

پرسش از نقاشی یا عکاسی؟ پرسش از بازنمایی، از تاریخ، از چهارچوب‌های حاشیه و حاشیه‌بندی . مجموعه‌ی «امروزِ دیروز » برای من فراتر از نقاشی یا از آن خودسازی عکس‌های خانوادگی است . سنجیدن ظرفیت‌های نقاشی و تعمق در امکانات پیش کشیدن تصاویر است. بازگشت به دیدنِ دیده شده‌هاست در آلبوم‌هایی از خانواده و دیگران: قدرت پدر در اوج جوانی، زیبایی زنی ناشناس بر چمن‌ها یا میزی چیده شده در حیاط به وقت تابستان و لباس‌ها و ژست‌ها در مکان‌ها.
امکان شناوری در تصویرها، در فواصلِ بیانی رنگ و رنگ‌آمیزی، محدودیت‌ها و پتانسیل‌های متفاوت و‌متنوعی را پیش می‌کشد .در این آثار عکس نه بزک شده و نه تخریب، بلکه تشدید شده و فراتر رفته است و شاید تصویر را به «فراتصویر» گسترش داده است. ساعت‌ها و ماه‌ها می‌نگریستم که چه چیز باید در آن‌ها باشد و با کمترین اشاره چگونه کل تصویر فعال‌تر می‌شود. حتی در حاشیه‌ها و لبه‌ها بیانگری تصویر را گسترده‌ام .ماهیت تصویر و رابطه‌ی میان واقعیت و عکس و فراتر رفتن از این مقوله یکی از جستجوهای این مجموعه است .عکس بهانه بود، آوردن دیروز در امروز و نقاشی در لحظه‌ی اکنون بود .