احمد نصراللهی، هنرمند نقاش متولد سال ۱۳۳۰ در بابل است. او هنرمندی خودآموخته است که از سال ۱۳۵۵ فعالیت هنری را در زادگاه خود و در گروه نقاشان آزاد شروع کرد. حضور نصرالهی در «گروه نقاشان آزاد»، او را در فضایی روشنفکرانه، فعال و با انگیزه قرار داد و فرصتی شد تا ضمن آشنایی با نوگرایی و برخی از نقاشان نوگرا، در جریان اندیشههای رایج روشنفکری نیز قرار بگیرد. این هنرمند در سال ۱۳۵۶ سرپرستی نگارخانه آبی در بابل را برعهده گرفت. در همان سال نخستین نمایشگاه انفرادی خود را در نگارخانه بابل برپا کرد. از آن تاریخ نمایشگاه انفرادی در شهرهای مختلف به ویژه در نگارخانه آبی بابل و گالری سیحون تهران برگزار کرده است. آثار او در نخستین و پنجمین دو سالانه نقاشی ایران، دومین دو سالانه نقاشی معاصر جهان اسلام، صد سال هنر ایران، نمایشگاه بینالمللی در فلورانس، پکن، ونیز، چهارمین دو سالانه شارجه، نمایشگاه نقاشی در گالری الدهام انگلستان، موزه لیتون هاوس لندن، سوئیس و شانگهای چین شرکت داشته است. احمد نصراللهی از نقشمایههای اساطیری، سفالنگارهها، مُهرها و کتیبههای باستانی در آثارش بهره برده است. او با این علائم و نشانهها ابه آثار خود فضایی بدوی میبخشد. او تمام نشانهها را در فرمی توام با ایجاز بیان کرده و به همین خاطر به نوسنتگرایی و پریمیتیو نزدیک شده است. سادگی و آرامش پسزمینهی اصلی فضای آثار نصراللهی را شکل میدهند. «گاو با شاخهای سبز و سرخ»، «گل و مرغ» و «تعویذ» از جمله آثار برجستهی این هنرمند به شمار میآید.