همایون سلیمی

همایون سلیمی نقاش و مدرس ایرانی متولد ۱۳۲۷ در تهران است. او در هنرستان هنرهای زیبای میرک آموزش دید و به فرانسه رفت. او در فرانسه کارشناسی نقاشی را در بوزار گذراند. او سپس در سال ۱۳۶۰ مدرک کارشناسی ارشد زیبایی شناسی را از دانشگاه سوربون دریافت کرد و در سال ۱۳۶۹ درجه دکتری را در همین رشته کسب کرد. سلیمی بعد از بازگشت به ایران در هیئت علمی دانشگاه هنر (هنرهای تزئینی) عضو شد. او نخستین نمایش انفرادی ازآثارش را به سال ۱۳۶۴ در فرهنگسرای نیاوران برپا کرد. سلیمی بارها آثارش را به صورت انفرادی و گروهی در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته است. سلیمی در نقاشی‌های اولیه‌اش از نگارگری ایرانی تاثیر می‌گرفت. این هنرمند از اواخر دهه ۱۳۵۰ به نوعی انتزاع هندسی ملهم از عناصر معماری سنتی روی آورد. ترکیب‌بندی‌هایی که معمولا به صورت تک رنگ از مربع‌های کوچک و بزرگ به طور افقی و عمودی کنار هم چیده شده بودند در آثار او پدیدار شد و این شیوه در کولاژهای سلیمی نیز به کار رفت. سلیمی در آثار نقاشی بعدی خود به تکرار منظم نقش‌مایه‌های هندسی (ستاره، لوزی، شش ضلعی و غیره) در لایه‌ رنگ‌های متنوع پرداخت. با تسلط در استفاده از امکانات رنگماده‌ی اکریلیک، نقاشی‌ها را در فرایندی از رنگ‌گذاری، رنگ‌شویی و رنگ‌سایی اجرا می‌کرد و از پدیده‌های اتفاقی در آثارش بهره می‌گرفت. پرورش درختان مینیاتوری (بون‌سای) از دیگر مشغله‌های سلیمی و حاکی از گرایش او به اندیشه ذن است. او از زمان تحصیل در فرانسه با این هنر آشنا شد. در این آثار با عنوان «حجم سبز»، سنگ‌های کوچک را به گونه‌ای هماهنگ با فرم درختچه‌ها تلفیق می‌کند که مناظر نقاشی سنتی چین را یادآور می‌شود.