حضور گالری آرتیبیشن در نخستین دوره از ایت‌فر

آرت‌فر، ایت‌فر با حضور هشت گالری ایرانی در آواپلت برگزار شده است و ادامه دارد. این رویداد در دوره‌ی نخست و در سال جاری، به صورت سه اپیزود مجزا برگزار خواهد شد که در هر اپیزود، ۸ گالری از سراسر ایران فرصت حضور و به نمایش گذاشتن آثار هنرمندان خود را دارند تا گالری‌ها و هنرمندان، فرصتی برای تعامل بیشتر با یکدیگر و هم‌چنین با علاقمندان و فعالان حوزه‌ی هنری‌های تجسمی را پیدا کنند.

اگر هنرمند هستید و احساس می‌کنید که آثار شما در فضای مجازی دیده نمی‌شوند، این راهنما برای شماست. در این مقاله اصول پایه‌ای برای مدیریت شبکه‌های اجتماعی متعلق به هنرمندان تجسمی را مرور می‌کنیم تا صفحه‌ی هنری حرفه‌ای داشته باشید.

در مجموعه آثار پیش رو، درختان و گل‌ها با زبانی انتزاعی جلوه‌گر شده است. هنرمندانی چون هه‌وال تاژاندره، بهروز مجیدی، مینا حکیم، محمد رحیمی و غزاله سماواتی هر یک در آثار خود، پیوندی شاعرانه میان نظم و بی‌نظمی طبیعت را به تصویر کشیده‌اند. انبوه گل‌ها و پراکندگی منظوم درختان، در آثار پیش رو با زبان انتزاع مشهود است.

نمایشگاه گروهی «طبیعت در گذر» روز جمعه در تاریخ 2 آبان در گالری آرتیبیشن افتتاح می‌شود. این نمایشگاه با آثاری از هنرمندان پیشکسوت و معاصر در خصوص طبیعت برگزار خواهد شد. آثار مجموعه‌ی «طبیعت درگذر» علاوه بر تاکید به سهم به‌سزای طبیعت در شکل‌گیری آثار هنری ایران و جهان به تفاوت در چگونگی بیان هنرمندان از طبیعت در آثار هنری نیز می‌پردازد.

شیرین پرتوی، بنیان‌گذار و مدیر گالری شیرین، یکی از چهره‌های شاخص و تأثیرگذار در عرصه‌ی هنر معاصر ایران است؛ کسی که با نگاهی فرهنگی و حرفه‌ای، مسیر متفاوتی در معرفی و حمایت از هنر و هنرمندان معاصر پیموده است.

آثار سه هنرمند، مصطفی دشتی، علیرضا چلیپا و مرتضی یزدانی، هر یک روایتی شخصی از پیوند میان خیال، درون‌نگری و واقعیت ارائه می‌کنند؛ جهانی که در آن رنگ، خط و فرم به ابزارهایی برای بازنمایی تجربه‌ی انسانی بدل شده‌اند. نگاه‌های متفاوت این هنرمندان در نمایشگاه گروهی «چارسو» وجوه گوناگون هنر معاصر ایران را بازتاب می‌دهد.

خطوط آزاد و سیال در هم تنیده شده و فیگور پیش رو را خلق کرده است. این فیگور همچون بسیاری از دیگر آثار علیرضا اسپهبد با خستگی چهره‌ و اندام کاراکتر همراه است. خطوطی تیره و برجسته بر زمینه‌ی سفید توانسته مضمون و حالت درونی اثر را با تاکید نشان می‌دهد. علیرضا اسپهبد بر انسان و آنچه بر او حاصل می‌شود، متمرکز بوده است.

دوستی عمیق میان پرویز شاپور و اردشیر محصص از مجله‌ی «خوشه» آغاز شد و در ادامه محصص مشوق شاپور برای فعالیت جدی‌ در زمینه‌ی کاریکاتور بوده که به آغاز کاریکلماتورهای شاپور نیز ختم شده است. از این روی بسیاری از آثار شاپور با نگاه به پرتره یا فیگور اردشیر محصص خلق شده و چهره‌‌ی محصص از نگاه دوست به جای مانده است.

نمایشگاه چارسو در هفته‌ها‌ی گذشته با تمرکز بر شیوه‌های گوناگون ارائه‌ی آثار هنری برگزار شد. اکنون این رویداد در روز جمعه به تاریخ ۱۱ مهر وارد بخش دوم می‌شود و با آثاری متفاوت از دوره‌ی پیشین، در شرایطی جدید تا ۲ آبان، ادامه می‌یابد.

کتاب «هنر و ارزش»، اثر جورج دیکی از آثار مهم در فلسفه‌ی هنر است که نظریه‌ی نهادی هنر را معرفی می‌کند و به بررسی ارزش هنری و تعریف هنر می‌پردازد. این کتاب یکی از منابع اصلی درک نظریه‌های مدرن هنر است و تعریفی دقیق‌تر و کاربردی‌تر از هنر ارائه دهد، تعریفی که بتواند در مواجهه با هنر معاصر، آثار مفهومی و حتی فرم‌های تجربی نوین نیز کارآمد باشد. در این یادداشت به معرفی این کتاب و ابعاد نظری آن خواهیم پرداخت.

بسیاری از رویدادهای هنری در جهان، هنگام مواجهه با بحران‌هایی که بازار هنر را تحت تاثیر قرار می‌دهد، ایده‌هایی کارآمد و نوآورانه را اجرا می‌کنند. هر یک از این ایده‌ها در دورانی خاص بنا به تفکری مبنی بر ایجاد انگیزه‌ی خرید در مخاطبان جدید و مجموعه‌داران شکل گرفته است. در صفحات بعد به رویکردهای گوناگون چهار رویداد جهانی در دوران تلاطم بازار هنر اشاره می‌کنیم.

در کُنه بازارهای کهن ایران، «چهارسو» نقطه‌ی تلاقی چهار مسیر و جایگاهی طلایی بود، جایی که صداها در هم می‌آمیخت و خریدار و فروشنده، گفت‌وگو و معامله، نگاه و انتخاب، همگی در یک صحنه به هم پیوند می‌خوردند. امروز که بازار هنر ایران در میانه‌ی بحران و تلاطم‌های سیاسی و اجتماعی است، ما در صدد برآمدیم که با الهام از منطق بازار سنتی، بنیانی نو بی‌آفرینیم. همان‌گونه که بسیاری از آرت‌فرها و رویدادهای مهم جهانی در دوران رکود به شیوه‌های تازه‌ای برای عرضه و فروش روی آورده‌اند، ما نیز در «چهارسو» می‌کوشیم همه‌ی آن شیوه‌ها را متناسب با شرایط امروز هنر ایران در یک ساختار منسجم، گرد هم آوریم. در همین راستا، «چهارسو» راهی نو و جامع برای رویارویی ساختاریافته با واقعیت‌های نه چندان مطلوب کنونی است که سعی بر کارکردی فراتر از نمایش اثر دارد.