عکس‌های من نه به جنگ است

در نخستین مکالمه‌ با آلفرد یعقوب‌زاده، ارزش و احترامی او برای جایگاه انسان قائل از یک سو و عشق‌اش به عکاسی از جهت توجه‌اش به هنر عکاسان جوان از دور و نزدیک، مشهود است و همجنین پاسخ به این سوال که چگونه در جنگ‌ها و وقایع متعددی از جمله ایران و عراق، لبنان، انقلاب 57 و ... حضور داشته نیز در تاکیدش به انسان، چه در بیان و چه در عکس‌های او پدیدار است. یعقوب‌زاده یکی از برجسته‌ترین عکاسان خبری ایران و ثمره‌ی دوران انقلاب و جنگ است. عکاسی خبری ایران در همین دهه‌ی پرآشوب، رشد قابل ملاحظه‌ای کرد و جمعی از بااستعدادترین عکاسان خبری از دل همین شرایط بیرون آمدند.

نمایشگاه گروهی با عنوان «شاعران»، روز جمعه در تاریخ ۹ خرداد ماه در گالری آرتیبیشن افتتاح می‌شود. در این نمایشگاه آثاری از شاعران معاصر ایران که در هنر نقاشی حضور یا تجربه‌ای داشتند، انتخاب شده است. هنرمندان نمایشگاه «شاعران» عبارتند از: سهراب سپهری، عباس کیارستمی، فروغ فرخزاد، یدالله رویائی، احمدرضا احمدی، محمدابراهیم جعفری، جواد مجابی، اردشیر رستمی، رسول یونان و سارا جعفری.

نمایشگاه عکس «۱۴ مرثیه»، با آثاری از آلفرد یعقوب‌زاده به مناسبت چهل‌و‌سومین سالروز آزادسازی خرمشهر از روز جمعه به تاریخ 2 خرداد در گالری آنلاین آرتیبیشن به نمایش درخواهد آمد. آلفرد یعقوب‌زاده، عکاس جنگ و مستند متولد ۱۳۳۷ است. یعقوب‌زاده تاکنون در مهم‌ترین بزنگاه‌های سیاسی و تاریخی معاصر ایران و جهان به ثبت قاب‌هایی ماندگار پرداخته است.

در آثار نیلوفر محمدی، بدن‌ها، پارچه‌ها و فضاهایی خالی از رخداد با نگاهی سنجیده به تصویر کشیده شده‌اند، نه برای بازنمایی لحظه‌ای خاص بلکه برای تأمل بر زیستی که در عین حضور، بی‌اتفاق است. در این قاب‌ها، انسان‌ها کنار یکدیگر ایستاده‌اند اما در هم‌زیستی‌ بی‌تماس. هنرمند در این آثار، تماشاگر را به سکوت و مکث دعوت می‌کند. گویی زمان در این قاب‌ها ایستاده و انسان‌ها در میانه‌ی یک «نشدن» گیر افتاده‌اند. این درحالی‌ است که پارچه‌ها، حضوری غالب و معنا‌دار دارند. عنصری که گاه صحنه را می‌سازد و گاه مرز می‌کشد. شاید در پس این پارچه‌های چین‌خورده، ترس‌های‌مان پنهان است.

علی چیت‌ساز در نگاه نخست آثاری ساده با رنگ‌های شفاف را که بیشتر یادآور هنر پاپ است، خلق کرده اما با کمی تامل زوایایی از هنر انتقادی و توام با کنایه‌های او بر مخاطب آشکار می‌شود. او در بیان رک و بی‌پرده‌ی خود طنازی را همراه کرده و در این وادی بارها پرتره‌هایی از خود را نیز در مجموعه آثارش نشان داده است. او در بیان نگاه خود از زیبایی‌ها حذر کرده و اغراق در خلق عناصر را پیش چشم می‌گذارد.

بازار هنر در سال ۲۰۲۵، با تحولات چشمگیری در رفتار مجموعه‌داران، استراتژی‌های گالری‌ها و استفاده از فناوری‌های دیجیتال مواجه شده است. گزارش جدید «روندهای بازار هنر ۲۰۲۵» از سوی پلتفرمArtsy، با تکیه بر بیش از ۱۶۰۰ پاسخ از گالری‌ها و مجموعه‌داران در بیش از ۶۰ کشور، تصویری دقیق و چندلایه از وضعیت کنونی بازار هنر ترسیم می‌کند. در این مقاله، یافته‌های کلیدی این گزارش را بررسی می‌کنیم تا بفهمیم چگونه انتظارات در حال تغییر، اقتصاد بی‌ثبات و پیشرفت فناوری، بازار هنر را در سال جاری شکل داده‌اند.

علی چیت‌ساز، نقاش ایرانی ساکن آمریکا، متولد سال ۱۳۵۸ در تهران است. او در دانشگاه آزاد تهران تحصیل کرده و سپس در انستیتوی هنر شیکاگو به تحصیل ادامه داده است. آثار چیت‌ساز در نمایشگاه‌هایی بین‌المللی در تهران، لندن، نیویورک، آتن و دبی به نمایش درآمده‌اند. چیت‌ساز در آثارش، مخاطب را با مرزهای پیچیده‌ی هویت، قدرت و درهم‌تنیدگی فرهنگی مواجه می‌کند. نقاشی‌های او با نگاهی طنزآمیز به بررسی ساختارهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی می‌پردازد. این نوشتار به تحلیل پنج اثر از مجموعه‌ای می‌پردازد که در نمایشگاه «کام‌بک» به نمایش درآمده‌اند.

گالری آرتیبیشن از روز جمعه، 29 فروردین میزبان نمایشی از آثار علی چیت‌ساز با عنوان «کام بک» است. این نمایشگاه تا 21 اردیبهشت در معرض تماشای عموم خواهد بود. این مجموعه شامل آثار دوران اولیه‌ی فعالیت این هنرمند در ایران است که تاکنون در مجموعه‌ی شخصی‌اش نگهداری می‌شدند. چیت‌ساز با این نمایشگاه، پس از یک دهه مهاجرت و فعالیت بین‌المللی، به صحنه‌ی هنر ایران بازمی‌گردد. «کام‌بک» بازتابی از نگاه طناز، انتقادی و عاطفی او به جامعه‌ی ایرانی و غربی است. این نمایشگاه با همکاری گالری آرتیبیشن و گالری اِران کانادا برپا می شود.

حقیقت سفر در جاده‌هاست. تصور سفر بدون جاده ممکن نیست وهیچ مقصدی بدون جاده جایز نیست. جاده امیدی است به رفتن و رسیدن و یا رهایی از گم شدن، غافل از اینکه آنچه این راه برای ما تقدیر می‌کند، مقصد است. سفر به هر پدیده و هر دالانی از درون تا بیرون از جاده‌ای می‌گذرد که اهمیتش بارها در آثار هنر تجسمی، سینما و ادبیات یادآوری شده است. جاده بهتر از هر کسی می‌داند که چه موقع باید برسیم و از این منظر نیز بی‌تفاوت به بهار نیست که به خوبی می‌داند چه وقتی باید فرا برسد. علاوه بر این، تعطیلات سال نوی ایرانی برای ما با جاده پیونده خورده و همین رویه، فرصتی برای نگاه به جاده در نگاه هنرمندان را رقم زده است.

گالری آرتیبیشن با 60 اثر از هنرمندان معاصر ایرانی در رویداد اخیر از آرت‌فر هنر معاصر روسیه با عنوان «آرت راشا» حضور پیدا کرد. «آرت راشا»، بزرگ‌ترین آرت‌فر هنر معاصر روسیه و محفل هنری بین‌المللی است که گالری‌داران و هنرمندان مستقل، کلکسیونرها و متخصصین بازار هنر را در یک پلتفرم در مرکز مسکو گردم هم آورده است. در این دوره بیش از 100 غرفه برای گالری‌ها، هنرمندان، پروژه‌های کیوریتوری و آموزشی حضور دارند.

سفره، بستری برای جوشش جان، خوراک و نماد است و در هر گردهمایی فرهنگی به آن پرداخته می‌شود. سفره و آیین‌های مرتبط با آن همواره در هنرهای بصری و نوشتاری ایرانی از نگارگری و صحنه‌های ضیافت سلطنتی تا آنچه در شاهنامه از آداب سفره به جای مانده، مورد توجه قرار داشته است. این آثار هنری نه تنها به زیبایی‌شناسی بلکه به‌طور ضمنی به زندگی اجتماعی و فرهنگی و حتی سیاسی پرداخته‌اند و دریچه‌ای به دنیای تاریخی و فرهنگی ایران می‌گشایند.

در کافه به یکدیگر می‌رسیم و به خودمان. آنجا که به طور مدام در طی دوران شاهد حال و روز ماست و چیزهایی از خود را در ما به جا می‌ماند. کافه‌ها در زیست امروزی بنا به نوع فضا و مخاطبان‌شان به سمبلی برای شهر و محله بدل شده‌اند. آنچه از شنیده‌ها و نوشته‌ها در یاد و اختیار داریم، نقش کافه را در ایران معاصر و به طور خاص تهران، فراتر از جایی برای خوردن و نوشیدن است، گرچه که همین افعال هم در محیط کافه یا احساسی دیگر همراه است. کافه‌ها به طور خاص در دهه‌ی 40 خورشیدی محفل روشنفکری و اندیشه بوده‌اند و تاثیر مشهودی بر زیست هنرمندان داشته‌اند.