نقاشی‌هایی «در بسط» زمان

نمایشگاه گروهی آثار نقاشی با عنوان «در بسط» به کیوریتوری احسان صفری در روز جمعه، تاریخ ۲۱ دی در گالری آرتیبیشن به نمایش درمی‌آید. این نمایشگاه با نگاهی به موقعیت‌های گذرا در زندگی کنونی با ارائه‌ی آثاری از ابوحمید اسدی، ابوسعید اسدی، فاطمه بوجار و مجید کامرانی برگزار می‌شود.

نمایشگاه انفرادی آثار آرش تنهایی با عنوان « پیوستگی پنهان»، در گالری ثالث، همین جمعه ۲۱ دی ماه برگزار خواهد شد.

از میانه دهه ۱۳۷۰ پارادایم مدرنیسم تغییر کرد و جریان هنر معاصر در ایران پا گرفت. گسترش فعالیت‌های سازمان‌های حامی هنر، شکل‌گیری انجمن‌ها و نشریات تخصصی هنری و فرارسیدن عصر ارتباطات و ابزارهای جدید ارتباط جمعی موجب شد که هنرمندان ایرانی با گفتمان‌ها و پارادایم‌های هنری معاصر در صحنه‌های هنری بین‌المللی مواجه شوند و رسانه‌های متنوع در بیان هنری را مورد استفاده قرار دهند.

نمایشگاه گروهی آثار نقاشی با عنوان «بلندی‌های صفر» روز جمعه، تاریخ ۷ دی در گالری استخر از زیرمجموعه‌ای آرتیبیشن به نمایش درمی‌آید. این نمایشگاه با نگاهی به طبیعت و با آثاری از محمد علی نیکورأی، سارا سهیلی‌فر، نگار صمدی کیا، افق حسینی، اعظم قزل وساحل تولایی برگزار می‌شود.

شهر فرنگ این بار در ابعادی ملموس‌تر با ماتروشکایی نمادین از تحولات فرهنگی در ایران، پیش روی ما قرار دارد. اثر پیش رو با عنوان «شهر فرنگی شده» از شکیبا پرورش با رجعت به تغییرات فرهنگی جامعه ایران تحت تاثیر سفر ناصرالدین شاه به اروپا خلق شده است.

جعبه‌ای درخشان با پر طلایی رنگ در انعکاس آینه‌های داخل جعبه به تنهایی اثری متمایز و چشم‌گیر است و اکنون در پیرامون‌اش، مکعبی بزرگ با خطوط براق احاطه‌اش کرده‌اند. اثر پیش رو از هنرمند مرتضی لاسی‌بی با معنای ماندن و درخشیدن در هجوم شکل گرفته است.

افتتاحیه‌ی نمایشگاه گروهی حجم با عنوان «درج»، در روز جمعه، 23 آذر در گالری آرتیبیشن برگزار می‌شود.

در آغاز، دیوارهای خانه‌ای در زیرزمین آپارتمانی حوالی سعادت آباد ، جایی برای قاب‌های خانوادگی بود و با گذر زمان بستری برای قاب‌های نقاشی شد. گالری مژده در تاریخ مهر ۱۳۷۸، در خانۀ پدری مژده طباطبایی، افتتاح شده است.

ساعت به عنوان نمادی از زمان در کنار شاهنامه‌ی فردوسی تقابلی با شهر و زندگی دودگرفته‌ی امروز را نشان می‌دهد. از سویی کتاب شاهنامه، گلدان و ساعت قدیمی، هر سه نشانه‌هایی آشنا و مطلوب هستند که با یاد گذشته و هویت ما، منجر به نوعی از تاب‌آوری زندگی کنونی می‌شوند. همچنین زمان در اثری دیگر با قرار گرفتن کلاغی بر روی ساعت در کنار گلوله و نمادهای جنگی تفسیری دیگر از زمانه را بیان می‌کند زیرا این عناصر بر روی نقوش گلیم همچنان با تاکید به هویت و فرهنگ همراه می‌شوند.

مجموعه‌ی طبیعت بی‌جان از عبدی اسبقی را می‌توان به رویکرد متاخر فعالیت این هنرمند نسبت داد. او چیدمان‌هایی بر پایه‌ی عناصر محبوب‌اش را به عنوان سرآغاز آثار این مجموعه به کار می‌گیرد. رنگ‌های گرم میوه‌ها و رومیزی سفید قلاب بافی در پایین برگی از تقویمی کهن در اشاره به برج اسد، فصل گرما و ثمره را نوید می‌دهد. احمدرضا دالوند در بخشی از یادداشتی درباره اسبقی در کتاب «ایهام و ابهام» نوشته: «او نقاشی مضمون‌گرا است که مضامینش را در سازوکاری ماهرانه و اجرایی دقیق به نمایش می‌گذارد. اسبقی با دستیابی به عناصر دلخواهش شعر تصویری‌اش را بر پرده نقش می‌زند.»

آنچه در پس بوم‌های عبدی اسبقی پنهان بوده در آثارش آشکار شده است. گل و مرغ و پرندگان با رنگ‌های پرتضاد از پس بوم بیرون می‌زند و هویت و نشان از گذشته را همراه می‌آورد. عناصر آشنای گذشته‌ی ایرانی در عبور از خیال بیرون زده و شاخه گلی بر منقار گرفته است. ما در مواجهه با آثار عبدی اسبقی، دیروز و اکنون را در هم‌نشینی چشم‌نواز و عمیقی از عناصر و معناها می‌بینیم.

آنچه امروزه به معنای هنر معاصر ایران شناخته می‌شودحاصل تلاش هنرمندانی است که جریان‌های مختلفی را از ۱۵۰ سال پیش آغاز کرده‌اند، به طور دقیق‌تر جریان هنر نوگرای ایران از دهه ۱۳۲۰ آغاز شد.